ΗΘΙΚΗ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΦΗΤΟΛΟΓΙΑ

ΗΘΙΚΗ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΦΗΤΟΛΟΓΙΑ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΡΣΕΝΙΟ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ (+2008)
http://www.stamoulis.gr/Εσχατολογικά-Η-Αλήθεια-των-Προφητειών_p-401556.aspx
http://www.biblionet.gr/book/158182/Παναγόπουλος,_Αλέξιος_Π./Ηθική_εσχατολογία,_προφητολογία_κατά_τον_Γέροντα_Αρσένιο
https://www.facebook.com/567651376660038/photos/a.568095476615628.1073741827.567651376660038/568095503282292/?type=3&theater
BOOKS. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ, ΑΒΕΡΩΦ 2, ΑΘΗΝΑ, 210.523.83.05 & 210.342.80.08 ή στο συγγραφέα τηλ. 6948.62.95.30 (& βιμπερ)  
http://www.stamoulis.gr/ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ-ΑΛΕΞΙΟΣ_au-746609.aspx
Αποφάσισα να γράψω κάτι για την Ηθική, Εσχατολογία & Προφητολογία, απο τον πνευματικό πατέρα γέροντα Αρσένιο, ήδη από την τελευτή του στην επίγεια αυτη ζωή, αλλά δεν είχα στον νουν μου ξεκαθαρίσει συγκεκριμένα το τι. Τελικά κατέληξα μετά από πολύ σκέψη και προσευχή στην Παναγία Γοργουπήκοο και στο γέροντα για να γράψω κάτι μέσα από το βίο του, τα έργα του, και τους λόγους του. Δηλ. τα έργα του, τα βιβλία του, τα οποία για 27 έτη μας ανέλυε μεθοδικά και τα συζητούσαμε, είναι ζωντανά βιώματα στην μνήμη μας, αλλά και μέσα από τους επίσημους λόγους του, όχι μόνο δηλαδή μέσα από τις προφορικές αναλύσεις και ερμηνευτικές προσεγγίσεις που δια ζώσης ακούγαμε κρεμάμενοι από τα χείλη του, επιπλέον από τις πυρφόρες ομιλίες του στις ιερές θείες λειτουργίες όπου το πρόσωπο του έλαμπε ως το φως. Σήμερα βρίσκομαι περίπου στην ηλικία που ο γέροντας έγραψε το πρώτο του βιβλίο και θεωρώ πνευματική ευλογία, αλλά και πνευματικό χρέος και μνημόσυνο στην ιερή του μνήμη τη συγγραφή αυτού του πονήματος.
[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ηθική εσχατολογία, προφητολογία κατά τον Γέροντα Αρσένιο. Επιχειρείται η παρουσίαση του σπουδαίου συγγραφικού έργου του στάρετς Αρσένιου στη σύγχρονη εποχή. 1918-2008: Βίος, έργα και λόγοι.
Αλέξιος Π. Παναγόπουλος. Παναγόπουλος Αλέξιος Π., 2010. 235 σελ. ISBN 978-960-92732-4-4, [Κυκλοφορεί]
ΠΡΟΛΟΓΙΚΑ
Αποφάσισα να γράψω κάτι για τον πνευματικό μας πατέρα γέροντα Αρσένιο, ήδη από την τελευτή του στην επίγεια ζωή, αλλά δεν είχα στον νούν ξεκαθαρίσει συγκεκριμένα το τι. Τελικά κατέληξα μετά από πολύ σκέψη και προσευχή στην Παναγία Γοργουπήκοο και στο γέροντα για να γράψω κάτι μέσα από το βίο, τα έργα και τους λόγους του. Τα έργα του, τα βιβλία του, τα οποία για 27 έτη μας ανέλυε και τα συζητούσαμε είναι ζωντανή βιώματα στην μνήμη μας, αλλά και μέσα από τους λόγους του, όχι μόνο δηλαδή μέσα από τις προφορικές αναλύσεις και ερμηνευτικές προσεγγίσεις που δια ζώσης ακούγαμε κρεμάμενοι από τα χείλη του, επιπλέον από τα πυρφόρα κηρύγματά του στις ιερές θείες λειτουργίες όπου το πρόσωπό του έλαμπε ως το φώς. Σήμερα βρίσκομαι περίπου στην ηλικία που ο γέροντας έγραψε το πρώτο του βιβλίο και θεωρώ πνευματική ευλογία, αλλά και πνευματικό χρέος και μνημόσυνο στην ιερή του μνήμη τη συγγραφή αυτου του πονήματος.
Σήμερα που πολλοί παραθεωρούν ή παρερμηνεύουν και μιλούν θέλοντας να ερμηνεύσουν τα εσχατολογικά χωρία και την Αποκάλυψη του Ιωάννη με τον δικό τους τρόπο, επιπλέον καθίσταται αναγκαία η έκδοση του παρόντος πονήματος. Πρόσφατα σε κάποια ομιλία άκουσα κάποιον ιεροκήρυκα προσκεκλημένο του μητροπολίτη της περιοχής εκείνης να φτάνει στο σημείο να διατυπώνει με τον τρόπο του και κατόπιν όπως και προσωπικά μου είπε ότι αρκετά μας έχουν «ζαλίσει» κάποιοι με τις ερμηνείες γύρω από τον αριθμό του ονόματος του θηρίου και την σημασία του και όταν του είπα ότι κι’ εγώ αλλιώς τα έχω διαπιστώσει στην διδακτορική μου διατριβή υπό τον καθηγητή μητροπολίτη Αμφιλόχιο Ράντοβιτς, μου είπε «έ καλά εμείς απλά τα λέμε για το λαό», συμπλήρωσα «ναι», αλλά παρερμηνεύοντας την αλήθεια, γιατί προτιμότερο να σταματάει κάποιος μέχρι ενός σημείου, παρά να ερμηνεύει κατά το δοκούν. Μετά από πολλές παρερμηνείες που έχω ακούσει θεώρησα ως επιτακτική ανάγκη στην ιερή μνήμη του γέροντά μου να γραφούν αυτές οι γραμμές του παρόντος πονήματος, ώστε πέρα από τους επιστήμονες και ο απλός λαός να λάβει γνώση. Σχετικά ο γέροντας διατυπώνει την θέση ότι ο σατανάς δεν πταίει για τον σκανδαλισμό και τις κάθε διαστροφές του ανθρώπου, παρά πταίει ότι ο ίδιος υποδαυλίζει την υπάρχουσα αμαρτία και την έμφυτη κλίση στο κακό. Ακόμα και έάν ο σατανάς δενόταν από τον Κύριο, απλώς θα λιγόστευε η αμαρτία, αλλά δεν θα εξαφανιζόταν. Αυτοι οι λίγοι ελάχιστοι που θα διέπραταν την αμαρτία και το κακό στην γή, αυτοι οι ελάχιστοι πάλι θα εμπόδιζαν την επαλήθευση του να υπάρχει μία ποίμνη επί της γής, γι’ αυτό η ολοκλήρωση του λόγου «είς ποιμήν» γίνεται μόνο στον ουρανό, γιατι το πολίτευμά μας εκεί μόνο υπάρχει, άφθαρτο, αμίαντο, αμάραντο.
Στις πάμπολες ώρες της συνομιλίας μας με το γέροντα στα τόσα χρόνια που πέρασαν σαν νερό όπως λέγει ο λαός μας ακούσαμε δια ζώσης όχι μόνο αυτα που έγραψε στα βιβλία του και στα άρθρα του, καθώς και στις μελέτες του, αλλά και όσα δεν πρόλαβε να γράψει ή όσα είπε στις ζωντανές ομιλίες του στην θεία λειτουργία. Φυσικό είναι όλα αυτα τα ακούσματα να αποθηκευτούν στην μνήμη μας και να δημοσιευτούν κάποια τμήματα απ’ αυτα σ’ αυτο το πόνημα στην ιερή μνήμη του πνευματικού μας πατρός. Οι χιλιαστές υποστηρίζουν ότι μετά την ανάσταση των νεκρών οι άνθρωποι θα είναι πάλι με σάρκες και με οστά με συνέχιση της ζωής επί της γής, τους οποίους όλους αυτους ο γέροντας τους ονομάζει «υλόφρονες» και «διαστρεβλωτές» γιατί δεν προσέχουν το χωρίο «εν γάρ τη αναστάσει ούτε γαμούσι ούτε εκγαμίζονται, αλλ’ ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισιν» . Γι’ αυτό μας έλεγε ότι ο Κύριος θα έλθει «αιφνιδίως και ουαί» στην πλανεμένη και ραθυμούσα ανθρωπότητα και κυρίως στη ξετρελαμένη νεολαία, όπως μας έλεγε, που δεν ξέρει τι θέλει και τι κάνει.

Στον πέμπτο υπότιτλο του ως άνω βιβλίου του γέροντα: «η πλήθυνσις της γνώσεως» , παρατηρεί ότι η αύξηση της γνώσης δεν συνοδεύτηκε με την ευσεβή ζωή, αντίθετα με την «γενική απιστία» την «πρωτοφανή αδιαφορία» και την φοβερή «διαστροφή», με «ανηθικότητες», «εγκληματικότητες», «βλασφήμιες», «εκκοσμικεύσεις», «νεωτερισμούς».
Οι άνθρωποι σήμερα με τα «πτερά της γνώσεως και της επιστήμης» ζητούν να θέσουν τους θρόνους τους πάνω από τα νέφη και πάνω απ’ τους ουρανούς. Σήμερα αυτό γίνεται με τα «διαπλανητικά μηχανήματα», με την «ιλιγγιώδη ταχύτητα», κρούοντας έτσι με αλαζονία τις πύλες του ουρανού, αλλα ξεχνούν οι άνθρωποι μας έλεγε ο γέροντας ότι ο ουρανός ανήκει στον Κύριο, ενώ η γή στους υιούς των ανθρώπων . Η γνώση έλεγε ο γέροντας που θέλει να ξεπεράσει τον Δημιουργό, δημιουργεί υπερηφάνεια στους ανθρώπους και αποτελεί σημείο της αλαζονίας και του τέλους του κόσμου.
Ο γέροντας μελετώντας και εμβαθύνοντας στα δύο τελευταία κεφάλαια του βιβλίου του προφήτη Δανιήλ, καταλήγει ότι τα σημεία πρίν την καταστροφή του κόσμου θα είναι προσδιοριστικά του καιρού εκείνου. Η φράση «καιρός καιρών και ήμισυ καιρού», αναφέρεται στην διάρκεια των μεγάλων δυνάμεων-κρατών που θα υπάρχουν τότε και χαρακτηρίζονται ως δυνάμεις «βορρά» και «νότου», ο γέροντας πιθανολογεί να είναι οι δύο μεγάλοι πολιτικοστρατιωτικοί συνασπισμοί στους οποίους έχει διαιρεθεί η ανθρωπότητα. Τον καιρό της ισχύος αυτων των δύο ισχυρών δυνάμεων δημιουργείται και ένα μικρό κράτος «προφανώς το Ισραήλ» από το οποίο εμφανίζεται ο «άρχων της διαθήκης», τον οποίο αναγνωρίζει ως ψευδομεσσίας, ως αντίχριστο, ο γέροντας. Αυτος θα πολεμήσει τους «αγίους» δηλαδή τους χριστιανούς της εποχής εκείνης, αυτος ο μιαρός ‘θα συμμαχήση με τους παραβάτες και αποστάτες της αγίας διαθήκης, θα λαλή υπέρογκα κατά του Θεού και θ’ αρνηθή παντάπασι την πατρώαν θρησκείαν» .
Ο γέροντας στην ερμηνεία του χρησιμοποιεί παράλληλα και το χωρίο του αποστόλου Παύλου στους Θεσσαλονικείς , όπου γίνεται λόγος για την αλαζονία του ψευδομεσσία, αντιχρίστου. Ο Δανιήλ μιλά ξεκάθαρα για τον αντίχριστο σύμφωνα με τον γέροντα και τον ονομάζει «τελευταίο τύραννο» της ανθρωπότητας, τον οποίο κατανικά ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Κατόπιν γίνεται η ανάσταση των νεκρών. Αλλά λίγο πρίν προηγείται η μεγάλη θλίψη, η οποία δεν έχει ξαναγίνει στην γή πιο πρίν.
Τα χωρία του Δανιήλ (12, 1) και του Ματθαίου (24, 21) μιλούν για το τέλος του κόσμου. Ο προφήτης λαμβάνει την εντολή να σφραγίσει το βιβλίο του μέχρι να «διδαχθώσι πολλοί και πληθυνθή η γνώσις» και τότε οι άνθρωποι θα αρχίσουν να «περιτρέχουν» στον κόσμο, θέλοντας από περιέργεια και από αλαζονία να μάθουν, να δούν, να ανακαλύψουν, αλλά δίχως Θεό, δίχως αγάπη, δίχως διάκριση. Αυτή η τρελαμένη συμπεριφορά θα προσβάλλει την σοφία του Θεού και εάν οι πρωτόπλαστοι εκδιώχθηκαν από τον παράδεισο για την παρακοή, οι σύγχρονοι άνθρωποι θα τιμωρηθούν με τον εξοβελισμό από τη γή δια παντός μέσω της συντέλειας του κόσμου.
Ο γέροντας ρωτά «χρησιμοποιείται η σημερινή γνώσις δια να πλησιάση ο άνθρωπος τον Θεό, να μετανοήση και να σωθή; Όχι.». Αντίθετα, απαντά ο γέροντας ο άνθρωπος «αποθρασύνεται», και σημείωνε τότε ότι το 1962 οι άθεοι Ρώσοι ίδρυσαν νέα πανεπιστημιακή έδρα «αθεϊας». Αναφέρει και την αληθινή λαϊκή παροιμία «οι μύρμηγκες, όταν κάμνουν πτερά χάνονται» έτσι θα συμβεί και με τους «πεφυσιωμένους» από την γνώση δίχως Θεό ανθρώπους.
Ο γέροντας ήδη από τότε επισημαίνει μια πραγματικότητα, μια προφητική ρήση, που ακόμα δεν έχει εμφανιστεί, και που όμως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνει πραγματικότητα ανησυχητική στιςημέρες μας «όταν ίδωμεν το φαινόμενον να μυρμηκιάζη ο ουρανός από ανθρώπους ιπταμένους με ατομικά έκαστος μηχανήματα κολλημένα εις την πλήτην τους!>>.
Η έντονη εσχατολογική αφύπνιση που βίωνε ο γέροντας τον ωθούσε να κηρύττει με παρρησία την μετάνοια και την επιστροφή στον αληθινό Θεό. Πάντοτε θα έγραφε ή θα κήρυττε άφοβα την αλήθεια ότι ζούμε σε αποκαλυπτικούς καιρούς, μάλιστα τα ειρωνικά σχόλια που μπορεί να προέρχονταν και από ανθρώπους της Εκκλησίας τα αντιμετώπιζε με σύνεση και διάκριση, ως από ανθρώπους που τα ονόματά τους δεν είναι «γεγραμμένα εν βίβλω ζωής».